22 05 2012
Müslümanlar peygamber efendilerinin Mekkeliler tarafından sürekli kışkırtıldığını ve acımasızca zülmedildiğini dile getirirler. Oysa ki İslami kaynaklara baktığımızda durum yine değişir. İnancı yüzünden kışkırtılan ve eleştirilen Muhammed değil, tam tersi Mekkeli putperest halktı. Mekke'de her kabilenin kendisini temsil eden bir Tanrısı vardı. O dönemlerde Kabe'de tam 360 pütun, yanı 360 adet değişik tanrı'nin olduğu bilinmektedir.
Muhammed şan, şöhret ve hükümdar olma arzusu ile Mekkeli halka yıllarca peygamberliğini inandırmaya çalışmış ve inanmayan Mekke halkının putlarına ve babalarına küfretmiştir. Mekke'nin önde gelen kişileri Muhammed'in bu küfürlerinden ve kışkırtmalarından artık bıkmış usanmış, fakat Muhammed'in de en sevdiği stili olan "gafil avlama" yerine, çareyi Muhammed'in amcası Ebu Talib'e gitmekde bulmuş "medenice" şikayette bulunmak istemişlerdir;
"Ey Ebû Talib," dediler, "yeğenin putlarımıza sövdü, dinî inançlarımızı kötüledi, akılsız olduğumuzu, babalarımızın, dedelerimizin yanlış yolda gitmiş olduklarını söyleyip durdu.
Şimdi sen, ya onu bunları yapmaktan ve söylemekten alıkoy veya aradan çekil."
İbni Hişâm, Sîre: 1/283-284; İbni Kesîr, Sîre: 1/473
Muhammed psikolojik bozuklukları olan narsisist bir kişiydi. Narsisist kişiler insanların düşüncelerine ve değerlerine zerre kadar hoşgörü göstermezler. Kendilerini adeta bu dünya üzerinde yürüyen, nefes alan ayaklı bir tanrı olarak görürler. Onlar için değerli olan tek şey kendi düşünceleri ve kendi çıkarlarıdir. Bu yüzden Mekkeli halkın şikayetleride Muhammed'in bir kulağından girmiş öteki kulağından çıkmıştır. O, kendisine ün, şan, şöhret ve servet kazandıracak kültünü yaymaya devam etmiştir;
"Ey Ebû Talib! Sen bizim yaşlı ve ileri gelenlerimizden birisin. Yeğenini yaptıklarından vazgeçirmek için sana müracaat ettik. Fakat sen istediğimizi yapmadın. Vallahi, artık, bundan sonra onun babalarımızı, dedelerimizi kötülemesine, bizi akılsızlıkla ithâm etmesine, ilâhlarımıza hakaretlerde bulunmasına asla tahammül edemeyiz.
Sen, ya onu bunları yapıp durmaktan vazgeçirirsin, yahut da iki taraftan biri yok oluncaya kadar onunla da, seninle de çarpışırız."
İbni Hişâm, Sîre, 1/284; Taberî, 2/218; İbni Kesîr, Sîre, 1/47
Tehlikenin farkına varan Ebu Talib, sadist yeğeni Muhammed'i karşısına alıyor ve şu şekilde öğütlüyordu;
"Kardeşimin oğlu, kavminin ileri gelenleri bana başvurarak senin onlara dediklerini bana ârzettiler. Ne olursun, bana ve kendine acı! İkimizin de altından kalkamayacağımız işleri üzerimize yükleme. Kavminin hoşuna gitmeyen sözleri söylemekten artık vazgeç"
234. İbni Hişâm, Sîre, 1/284; Taberî, 2/220
Narsisist kişiler davalarından vazgeçmezler. Muhammed, amcası Ebu Talib'ın nasihatini hiçe saymiştir. Muhammed yıllarca itaat edilmek ve ezik yetiştiği Mekke'de hüküm sahibi olmak için amcasına kesin bir dille cevap vermiştir;
"Bunu bilesin ki, ey amca! Güneşi sağ elime, ay'ı da sol elime verseler, ben yine bu dinden, bu tebliğden vazgeçmem.
Ya Allah, bu dini hâkim kılar, yahut ben bu uğurda canımı veririm."
235. İbni Hişâm, Sîre: 1/474
Müslümanlar iste bu üstte alıntıladığım İslam kaynaklarını örnek göstererek Muhammed'in dinini yayma azminden övünerek hatta bazen ağlayarak bahsederler. Oysa Muhammed'in asıl emeli dini ve Allah'i bir korku aracı olarak kullanarak kişiler üzerinde itaat ve yetki sahibi olmak istemesidir. Muhammed'in dini zaten, Muhammed'e ve Muhammed'in gizli egoşu, yanı korku aracı Allah'a itaat demektir. İslam'in temel taşı ve en büyük şartı "kelime-i sehadettir". Kişi kelime-i sehadet getirerek Muhammed'in ve Muhammed'in korku aracının kölesi olmayı kabul eder.
Peki Muhammed neden kasıtlı olarak Mekkeli halkın putlarına şovmuş, babalarının dinlerine küfretmiştir? Bu sorunun cevabı yine narsisizm ile çok yakından ilgilidir;
Narsisistik kişilik bozukluğu olan kişiler, başkalarının düşünce ya da isteklerine gereken ilgiyi gösteremeyen kişilerdir. Plan ve hedeflerine ulaşamadıklarında, gereken ilgiyi göremediklerinde aynı Narkissos gibi erirler, çökerler. Başkalarının hakkına saygı göstermeden ve gerçeklerle bağdaşmasa bile daima kendilerini haklı göstererek ve o hedefi, gerekli emeği vermeden bile haketmiş sayarak en onde, en gözde ve tek olmak isterler. Kendilerini başkalarının yerine koyamaz ve başkalarini anlayamazlar. Sanki her şey sadece kendileri için vardır ve ne olursa olsun her şeyin kendi amaçlarına hizmet etmesi gerekir.Başkalarının fikir ve hareketleri kendi amaçlarına hizmet ediyorsa vardır, aksi halde bu fikir ve hareketler tahammül edilemez düşüncelerdir. Gerçekle bagdaşmayan, başkalarinin zararına olup sadece kendi çıkarlarına uygun, kendi plan ve hedeflerine hitap eden maddi ve manevi kazanç sağlayabilecek plan ve hedeflerine ulaşamadiklarinda öfkelerine hakim olamaz, saldırganlaşır, çöker hatta ağır psikotik tablolara girerler.
Kaynak: Vikipedi
Muhammed tam 13 yıl boyunca mekkeli halkın babalarına ve dini inançlarına küfretmiştir. Tam 13 yıllık küfüre karşılık kendisine yapılan en büyük işkence(!) ise kendisi ile alay edilmesi ve üzerine toz atılmasıdır. Mekkeliler Kuranda'da yazıldığı gibi deli sandıkları Muhammed'e deli muamelesi yapmışlardır. Sırtına hayvan bağırsağı koyup alay etmişlerdir. Muhammed'in sırtına iç organ koyup alay edenler Muhammed'ın ne derece tehlikeli bir narşişist olduğundan haberleri yoktu tabi. Muhammed mekke'nin fethinden sonra kendisi ile alay edenleri tek tek buldurtmuş ve feci şekilde öldürtmüştür. Kendisini yürüyen bir tanrı olarak gören bir insana yapılacak en kötü şey onun gururunu zedelemek ve kendisi ile alay etmektir.
|
Hoşgeldiniz...
